Menu lewe
Rowerowa
Szlaki rowerowe
ZOBACZ MAPĘ SZLAKÓW
Ścieżka rowerowa "Szlakiem Mazurskich Legend"
Bezpośrednią inspiracją do wytyczenia tej trasy były mazurskie legendy spisane w książce „Mazurskie opowieści”, nieżyjącej już Jadwigi Tressenberg z Kut. Autorka we wstępie swojej książki napisała: " Zaczęło się tak banalnie. Wybierałam się po zakupy do najbliższego sklepu, oddalonego "bagatela" o siedemnaście kilometrów, gdy zatrzymała mnie drobna staruszka mieszkająca pod lasem i zwróciła się z prośbą, abym jej kupiła trochę soli. Wędrówka zapowiadała się na kilka dobrych godzin, więc babcia uznała, że za przysługę wypada ostrzec nową mieszkankę wsi. Nie wracajcie, pani, późno, bo jak tylko ciemno się robi, to koło cmentarza, gdzie rośnie stare drzewo z dziuplami, wyłazi strach i myli drogi.
Był to koniec lat czterdziestych i wśród mazurskich pustkowi więcej obaw wzbudzali ludzie żywi niż mieszkańcy dziupli. Skoro jednak grasują tu również demony, jako jeden z ważniejszych elementów krajobrazu, poznanie ich uznałam za życiową konieczność, za najbardziej wiarygodny przewodnik po ziemi węgorzewskiej. Gustaw Rydzewski - Siedząc na wygrzanej słońcem ławce pod płotem jakoś udobruchał się, rozrzewnił i popłynęły „rodzinne wspomnienia” o Czanej Jachcie, o Żywym, o landracie Puszku, czyli staroście węgoborskim, który budował pałac w pobliskich Siewkach i wiele, wiele innych. Ernest Kulla, również rybak, wyraźnie oznaczył tropy Potwora znad Krzywej Kuty żądnego nieśmiertelności i wszechwiedzy, a że był wówczas młodym rybakiem, więc istnienie Potwora poddawał w wątpliwość.
Jego sceptycyzm szybko rozwiałam, wygrzebując ze starych annałów wzmiankę o studencie medycyny dokonującym nielegalnej sekcji zwłok. I jak nie wierzyć w mazurskie legendy? Echo kroków dawno zmarłych na dżumę tak sugestywnie przekazał Maks Łagodny, że wielu nowych mieszkańców wsi słyszało je na własne uszy, a nawet widziało światełko towarzyszące niewidzialnym istotom. Usiłowali też odszukać ślady chaty Anny Zielarki, czyli chaty „Goliata”. Było wielu innych autorów niepowtarzalnych opowieści, legend i baśni. Nie jestem wstanie przypomnieć wszystkich nazwisk i połączyć z przekazanymi wątkami".
Szlak rowerowy na podstawie książki powstał dzięki zaangażowaniu wielu osób oraz uporowi i konsekwencji Andrzeja Suleja - Prezesa Stowarzyszenia Rozwoju Regionalnego „Puszcza Borecka” w Kruklankach. Trasa o długości 102 km, oznaczona w terenie kwadratowymi tabliczkami z napisem LEGENDY, oraz zielonym kolorem - kierunk jazdy. W punktach przystankowych, znajduje się krótka informacja o legendzie związanej z tym miejscem, mapka z zaznaczonym punktem postoju, oraz okazałe drewniane rzeźby, które powstały podczas 4 plenerów rzeźbiarskich w Kruklankach nad jeziorem Gołdopiwo.
Punkty przystankowe są jednocześnie tytułami legend zawartych w książce "Mazurskie opowieści":
Atrakcyjność terenu gminy Kruklanki najlepiej można poznać poruszając się pieszo lub na rowerze po specjalnie oznakowanych trasach. Pagórkowaty teren, z długo zalegającą pokrywą śnieżną, sprzyja uprawianiu narciarstwa i organizowaniu kuligów.
Wszystkie trasy rowerowe oznakowane są kolorami:
- Szlak czarny - wokół jez. Sołtmany i Żywe - długość trasy około 40 km.
- Szlak niebieski - dookoła jez. Gołdopiwo - długość trasy około 18 km.
- Szlak pomarańczowy - wokół jez. Kruklin - długość trasy około 26 km.
- Szlak żółty - przez Piłackie Wzgórza - długość trasy około 48 km.
- Szlak zielony - przez Puszczę Borecką - długość trasy około 36 km.
- Szlak czerwony - do jezior puszczańskich - długość trasy około 51 km.
- Szlak brązowy - do jez. Dargin - długość trasy około 32 km.
ZOBACZ MAPĘ SZLAKÓW
Ścieżka rowerowa "Szlakiem Mazurskich Legend"
Bezpośrednią inspiracją do wytyczenia tej trasy były mazurskie legendy spisane w książce „Mazurskie opowieści”, nieżyjącej już Jadwigi Tressenberg z Kut. Autorka we wstępie swojej książki napisała: " Zaczęło się tak banalnie. Wybierałam się po zakupy do najbliższego sklepu, oddalonego "bagatela" o siedemnaście kilometrów, gdy zatrzymała mnie drobna staruszka mieszkająca pod lasem i zwróciła się z prośbą, abym jej kupiła trochę soli. Wędrówka zapowiadała się na kilka dobrych godzin, więc babcia uznała, że za przysługę wypada ostrzec nową mieszkankę wsi. Nie wracajcie, pani, późno, bo jak tylko ciemno się robi, to koło cmentarza, gdzie rośnie stare drzewo z dziuplami, wyłazi strach i myli drogi.
Był to koniec lat czterdziestych i wśród mazurskich pustkowi więcej obaw wzbudzali ludzie żywi niż mieszkańcy dziupli. Skoro jednak grasują tu również demony, jako jeden z ważniejszych elementów krajobrazu, poznanie ich uznałam za życiową konieczność, za najbardziej wiarygodny przewodnik po ziemi węgorzewskiej. Gustaw Rydzewski - Siedząc na wygrzanej słońcem ławce pod płotem jakoś udobruchał się, rozrzewnił i popłynęły „rodzinne wspomnienia” o Czanej Jachcie, o Żywym, o landracie Puszku, czyli staroście węgoborskim, który budował pałac w pobliskich Siewkach i wiele, wiele innych. Ernest Kulla, również rybak, wyraźnie oznaczył tropy Potwora znad Krzywej Kuty żądnego nieśmiertelności i wszechwiedzy, a że był wówczas młodym rybakiem, więc istnienie Potwora poddawał w wątpliwość.
Jego sceptycyzm szybko rozwiałam, wygrzebując ze starych annałów wzmiankę o studencie medycyny dokonującym nielegalnej sekcji zwłok. I jak nie wierzyć w mazurskie legendy? Echo kroków dawno zmarłych na dżumę tak sugestywnie przekazał Maks Łagodny, że wielu nowych mieszkańców wsi słyszało je na własne uszy, a nawet widziało światełko towarzyszące niewidzialnym istotom. Usiłowali też odszukać ślady chaty Anny Zielarki, czyli chaty „Goliata”. Było wielu innych autorów niepowtarzalnych opowieści, legend i baśni. Nie jestem wstanie przypomnieć wszystkich nazwisk i połączyć z przekazanymi wątkami".
Szlak rowerowy na podstawie książki powstał dzięki zaangażowaniu wielu osób oraz uporowi i konsekwencji Andrzeja Suleja - Prezesa Stowarzyszenia Rozwoju Regionalnego „Puszcza Borecka” w Kruklankach. Trasa o długości 102 km, oznaczona w terenie kwadratowymi tabliczkami z napisem LEGENDY, oraz zielonym kolorem - kierunk jazdy. W punktach przystankowych, znajduje się krótka informacja o legendzie związanej z tym miejscem, mapka z zaznaczonym punktem postoju, oraz okazałe drewniane rzeźby, które powstały podczas 4 plenerów rzeźbiarskich w Kruklankach nad jeziorem Gołdopiwo.
Punkty przystankowe są jednocześnie tytułami legend zawartych w książce "Mazurskie opowieści":
- Jak żywe...
- Francuski strach z Gawlickiego Lasu
- Zemsta mieszkanki znad Żywego
- Czarna Jachta
- Dąb Napoleona
- Topnik z jeziora Wolisko
- Diabelski kamień z puszczy
- Anioł i Diabeł z Piłackich Wzgórz
- Zło z Gębałki
- Goliat ze Stręgielka
- Złoty łańcuch
- O kapeluszniku, motkach i myszkach
- Tajemnice Złotej Góry
- Tajemnicze kroki
- Saga o Mateuszu ijego synu, Celestynie
- Historia zatopionego dzwonu
- Królowa Kut
- Książę z Kut
- Anna Zielarka
- Wyspa pożeracza serc
- Ślad diabelskiej łapy
- Jankowa Droga
- Wilhelmina i jej diabelskie ziele
- Zimowa noc Naderki
- Czarny pies z Regułówki
- Czarny baran z Możdżan
- Kokosze i pałac
Pliki do pobrania:
SZLAKI ROWEROWE (JPG, 3.94 MB, ilość pobrań: 2266)Liczba odwiedzin: 23104
